Supermum

  ตั้งตารอคุณนายแม่มาเป็นเดือน แต่พอบินมาถึง Sydney ก็ไม่ได้เจอกันสะงั้น โควิดเจ้ากรรมเล่นงานคุณหลานสาว Supermum ก็เลยต้องให้ไปอยู่บ้านยุ้ย ซึ่งเป็นน้องที่สนิทสนมกันมานานเป็นสิบปี ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์เมื่อเด็ก ๆ หายป่วยก็ได้เวลาไปรับกลับบ้าน เด็ก ๆ ตื่นเต้นจะได้เจอคุณยาย Supermum ก็เช่นกัน สามปีเห็นจะได้ที่เราไม่เจอกัน หนูคิดถึงแม่ค่ะ เสียงในใจมันก้องออกมา ไม่คิดว่าเวลาแค่สามปี คุณนายแม่จะดูแก่ชราขนาดนี้ หัวเข่าที่ผ่าตัด มาทั้งสองข้างดูเหมือนจะไม่เป็นใจในการขึ้นบ้านสักเท่าไหร่  Supermum เช่าอพาร์ตเมนต์อยู่ชั้นสอง  ต้องขึ้นบันไดเท่านั้นไม่มีลิฟต์ วันแรกก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันมากนักเพราะ Supermum ทำงานวันละ 12 ชั่วโมงติดต่อกันมาหลายวันแล้ว ปิดเทอมนี้ก็เน้นทำงานเยอะ เพราะเปิดเทอมต้องดูแลเด็ก ๆ  ช่วงนี้ไม่ต้องกลัวคุณนายแม่เหงา เพราะนางลุ้นการประกวดนางงาม Miss Universe หรือนางงามจักรวาล ต้องบอกว่าเป็นความสุขของนางอย่างแท้ทรู Supermum ทำงานวันละ 12 ชั่วโมงขับรถไปกลับที่ทำงาน 2 ชั่วโมง  สรุปใน 1 วันมี 24 ชั่วโมง ทำงานนอกบ้าน 14 ชั่วโมงแล้ว  โอ้แม่เจ้า!!!! ทำให้ Supermum หันกลับมามองสิ่งสำคัญที่ส